EL47

Ik bood je het vuur van mijn zonsondergangen
en de door de wind bewogen boomtoppen.
Ik bood je de gouden stilte van mijn woestijnen
en de magische schatten,
die zich uitstrekken in het maanlicht.
Ik bood je de dans van de wolken aan de hemel
en het schuim van de voortsnellende golven van de zee.
Ik bood je het lachen van de regen
en het diepe gezang van de donder,
het ruisen van een waterval,
de vrede van een meer.
En je hebt mijn geschenk aangenomen,
en op je gezicht verscheen
de mooiste stralende glimlach.

♥

Waarschijnlijk ben jij geen musicus, en ook geen schilder of dichter. Toch is er ook iets in jou dat je doet huiveren bij bijvoorbeeld de verrukkelijke schoonheid van een zonsopgang, het geluid van de golven die breken op het strand, de lieflijkheid van regen die heel zachtjes op de bladeren van de bomen tikt, de kleurenpracht van de bloemen die in het voorjaar de weiden bedekken, of de blauwe nacht en het glinsteren van de sterren.

Misschien kun je wat je hierbij voelt niet in vorm omzetten en houd je het voor jezelf. Misschien zijn er maar weinig mensen die merken wat er in je omgaat. En toch schilderen jouw gedachte prachtige mooie landschappen, componeren zij muziek, en dansen ze met gevleugelde voeten, terwijl je hart helemaal opgaat in poezie. Je gedachten vangen de schoonheid die het leven je voortovert.

Zij zijn… jouw talenten. Maak van jezelf een hele bijzondere kunstenaar. Schilder de wereld met gedachten van vreugde. En de liefde die je woorden met zich meebrengen, zal zich daar manifesteren waar ze nodig is. Samen met alle gedachten van liefde en van schoonheid, van zielen zoals die van jou – dat is jouw schepping.