EL38
O lieflijk wezen, ik zoek je op duizend wegen,
die met illusies zijn geplaveid.
Ik roep je in de wirwar van gedachten,
die op zoek zijn naar rust,
naar een verlichting gevende pauze verlangen.
Ik hoor je stem
als ik naar mijn hart ga,
als ik de enige weg ga, die naar jou leidt.
Als ik in jouw tempel aankom
en de stille vrede betreedt,
als ik het leven accepteer,
dat overal de echo van jouw naam laat horen.
♥
Slechts zelden weten mensen met de juiste instelling, situaties, die ze niet gekozen hebben, of plotselinge veranderingen in het leven, de baas te worden. Jammer genoeg bereiden zij zich daar vaker op voor als op een veldslag. Met het gevolg dat zij veel energie verspillen met vechten. Vaak ontbreekt het hen daarbij aan die innerlijke instelling, die het hem mogelijk zou maken, deze ‘slagen van het lot’ tegemoet te treden met instemming en met een gezonde dosis nieuwsgierigheid.
Aan het eind voelen zij zich toch teleurgesteld, uitgeput en overvallen door de onrechtvaardigheid van zo’n ‘onvermijdelijk iets’. Ze zijn niet in staat in dit nieuwe ‘landschap’ iets positiefs te zien. Soms komen de veranderingen ook stil ons leven binnen glijden, vele ervan zijn zelfs vanaf het begin aangenaam. Omdat daar geen lijden mee gepaard gaat, merkt men niet dat men ook dan een beslissing genomen heeft.
Trouwens, we nemen voortdurend beslissingen op onze weg. We zijn ons dat alleen meestal niet bewust, en dat is ook goed zo. Heb je daar ooit over nagedacht? Op ieder moment van je leven neem je een beslissing, vanaf het ogenblik dat je ’s morgens besluit om op te staan: of je voor het stoplicht zult stoppen, wat je aan zult trekken, of wat je zult eten. Maar dat gebeurt automatisch, bijna zonder dat je het merkt. Het belast je niet in hoe je je dag doorbrengt.
Daarentegen zijn er ook beslissingen die je heel zwaar vallen, waarvan alleen de gedachte eraan al angst oproept. Vraag jezelf in dat geval af, of je in feite niet juist afwerend staat tegenover een verandering in jou, iets dat de zekerheid die je had opgebouwd, aan het wankelen brengt.
Iets in je, dat bang is een venster te openen en daar een nieuw, onbekend panorama te zien. Maar je kunt ook precies op dat moment proberen uit dat venster naar buiten te kijken, en alle kritiek, ieder vooroordeel terzijde te leggen.
En in plaats daarvan deze nieuwe visie te zien als een mogelijkheid tot groei, tot het overwinnen van iets, en je zou deze uitdaging met jezelf kunnen aangaan. Je zou kunnen besluiten het leven te vertrouwen, en toelaten dat het je – soms- bij de hand neemt. Dan zal elke beslissing, ook die om een nieuwe weg te volgen, een verandering betekenen.