EL1
ik dwaal tussen de stemmen van de wind,
die mij verschillende richtingen uit roept;
ik dwaal onder tranen,
die de regen met de mijne vermengt.
Ik dwaal in de zonnestraal,
die mij in mijn kou verwarmt.
Ik dwaal in alle omstandigheden van het leven.
Ik dwaal, omdat jij bij mij bent.
In de legenden van de mensen is sprake van een gouden pannetje, dat toverwezens aan de voet van de regenboog hebben verstopt. Deze beloning komt toe aan degene die kan bogen op het meeste geluk, verdienste en moed. Wie weet of deze schat ooit al eens gevonden is?
Maar de regenboog brengt echt een schat met zich mee: de gave van de hoop, die gebeden in ons hart wekken, en het verlangen om na de moeilijke beproeving de prijs te mogen ontvangen.
Deze prijs bestaat uit de genade waarmee de vader zijn zoon zegent, wiens zuivere hart de twijfel achter zich laat, om “de zon achter de wolken” te zullen vinden. Zo ervaart hij dat hij nooit alleen geweest is.
Laat niet toe dat mislukkingen je ontmoedigen en dat de logica van het intellect altijd het laatste woord heeft. Laat de hoop je hart verwarmen. Alleen zo zul je de schoonheid van de kleuren kunnen bevatten en hun energie kunnen opnemen.
In de uitwisseling van liefde zal je hart de hervonden vreugde op elke hoek van de aarde kunnen uitstralen, en het leven zijn kleur terug kunnen geven.